Ben had al eerder iets laten doorschemeren. Met Ben van der Hoorn zeil ik al jaren de Sneekweek, met echtgenote Marijke Graveland als derde bemanningslid die uitzwaait en verwelkomt. Aan het einde van het eerste kruisrak op dinsdag tijdens de Sneekweek kwam er een enorme drukker en we zagen de volgende al aankomen. “Ik schei d’r mee uit, naar huis”. Marijke stond ons op de Potten op te wachten. Na 60 jaar wedstrijdzeilen stopte mijn kapitein ermee.
Dikke prijzenkast. Nederlands kampioen 16m2 en vijfvoudig Sneekweekbordhouder. Ik ben (nog) niet uitgenodigd voor een Sneekweekborddiner.
Met Cor Visser als kapitein stuurde de 1069 “Jerôme Cage” menigmaal naar een ereschavot. De laatste keer met Cor als kapitein in 2018. Daar lagen we 1e met zeer harde wind op de Braassem met het team van Dam op onze spiegel. Toen ging het fout bij de benedenboei. Spi verkeerd naar binnengehaald. Fok niet uitgerold. We werden meen ik tweede. Cor kon geen Randmeer meer zien en naast de Sneekweek ging ik met Ben de andere Randmeerklassewedstrijden af.
Cor en ik kochten samen een Valk. Die liep niet en nu varen we in de Valk 206. Die loopt wel. Samen het NK Valk varen op het Amstelmeer lag voor de hand. Prachtige wedstrijdlocatie. De Valken zeilden daar tegelijk met de Randmeren hun NK. En zoals blijkt uit het verslag op de site van de Valkenklasse konden ze daar (behalve ook die zondag) volop zeilen. Om in gedachten te houden bij een volgend Randmeer NK.
Vanuit Rotterdam en Nieuwerkerk is Loosdrecht gemakkelijker aanrijden dan het Amstelmeer. Er bleek ook een goed aantal Randmeren ingeschreven te zijn. Want dat is nog maar afwachten. De inschrijvingen liepen op, zodat er ruim 20 Randmeren aan de start verschenen. Waardoor de nieuwe kampioen Frans Sas de Primus Inter Paris (kampioenen tegen kampioenen) mag varen op hetzelfde water en wij daar allemaal zullen zijn hem toe te juichen.
De donderdag voor aanvang van het NK naar GWV Elfhoeven toe om Randmeer 1069 te inspecteren. Na de Sneekweek was het zeil er niet vanaf geweest en ik was de woensdag ervoor naar de Belterwiede gereden om de nieuwe zeilen op te halen die ik bij Jan ten Hoeve had besteld. Daar moest nog wat aan vermaakt worden. Ben stond al klaar op Elfhoeven en had de steunen van de lichtbalk al uitgetrokken. Die lichtbalk…. Stond ie nu nog in de garage? Ik twijfelde. Terug thuis de garage in. Geen lichtbalk. Die zie je niet makkelijk over het hoofd. Maar ja, wanneer je wat kwijt bent ga je overal zoeken, ook op plekken waar die geeneens past. Lichtbalk kwijt. Donders! Ik weer terug naar GWV Elfhoeven. Wat had ik gedaan met die lichtbalk? Ben had de steunen uitgetrokken. Dat betekende dat ik de lichtbalk er daar vanaf had gehaald. Ik loop intuïtief lang een paar gestalde boten en daar op de trailer van de Valk 45 van Wotse Heins. Daar lag de trailerbalk. Ja jongen, 61….. het begint te dagen, of eigenlijk te ontdagen. Maar goed. Lichtbalk terecht.
De windvoorspellingen. Die leken eerst goed, maar in de aanloop werd dat allemaal wel magertjes.
Vrijdag prachtige aankomst op GWV De Vrijbuiter. Het hele terrein voor de Randmeren. In alle rust takelen en de trailer wegzetten en de auto in het parkeervak van de behulpzame havenmeester. Wat een hartelijke ontvangst.
Boot klaargemaakt en zeilen erop en afgemeerd aan de steiger. Stootwielen ertussen en dan naar de koffie. Inschrijven was zo gebeurd en na overhandiging van twee gouden karaten en een zak vol munten naar de koffie. Daar stond een volle tafel met kannen koffie en thee en speculaas. Wat een geweldig idee.
Achter die koffietafel was nog een tafel. Met twee mannen erachter. Wat deden die twee mannen daar? Die gingen over extra muntjes. Zij hebben de Randmeerklasse laten proeven aan plichtsgetrouwheid. Van vrijdag tot en met zondag hebben ze er onafgebroken gezeten. Stiekem keek ik wel eens of er één toch niet weggeglipt was. Ik heb ze er niet op kunnen betrappen.
(<< Dirk en Wiard,
foto Céline Overbeeke)
Het palaver vrijdag was onder leiding van Harry van Tol, de uitstekende wedstrijdleider van GWV De Vrijbuiter. Alle informatie liep via seinen op de wal en op ’t startschip. Helder en heel duidelijk.
De wedstrijdleider en de vrijwilligers van GWV De Vrijbuiter hebben met heel weinig en zeer wisselende wind wonderen verricht door iedere keer een wedstrijdbaan erin te leggen waarbij het kruisrak uitdagend was. Daarna linksaf naar de middenboei, we voeren een Olympische baan, en dan weer linksaf naar de benedenboei. Er wordt verschillend gedacht over de Olympische baan. Dat het na het kruisrak admiraal zeilen is en de voorste wegloopt omdat daarachter geloefd wordt. Mij viel op dat het ontbreken van een gate beneden toch wel voor veel drukte zorgde bij de benedenton. Nu was de wind zwak tot matig, maar met toenemende wind neemt de kans op schade ook toe. Daar heeft Jachtwerf Heeg dan wel weer werk aan, maar toch. Nu bleef het bij veel geroep dat over de Loosdrechtse plassen klonk.
Cor en ik voeren weer als vanouds. Nou ja, als vanouds, ik merkte dat er toch weer een paar jaar bij was gekomen. Een paar kilo ook. Ben doet het zo… pruttelde ik een paar keer. Dat hield ik snel voor mezelf.
De laatste wedstrijd lagen we mooi vijfde. We kunnen makkelijk voorlangs zei ik tegen Cor toen er twee boten over bakboord aankwamen bij de finish. Een stevige windverandering verder betekende een rondje draaien, wat twee rondjes hadden moeten zijn, én we hadden een OCS. De tweede keer dat Cor boos op me was. Dat mag natuurlijk tijdens een wedstrijd. Nu maar afwachten of ie zin heeft in 2024. Ik denk het wel. Amstelmeer die keer?
Jeroen Kooi, Jerôme Cage, RM1069
Foto's Lidewij van der Gronden
