Voor zondag 12 maart jl. zag het weer er niet al te best uit. Harde wind, te harde wind, het zou moeten kunnen, voor de organisatoren duivelse dilemma’s en daar kwam er nog een bij: grensoverschrijdend gedrag in de sport! Hoe is dit aan boord, hoe onderling, hoe gaan we hier mee om als wedstrijd comité?
Tom Egberts mocht Studio Sport `s avonds niet aan elkaar praten en de hoofdredactie van NOS Sport is naar huis, krasse maatregelen daar in Hilversum.
Bertel Kolthof en ondergetekende waren gewaarschuwd. Gezien de weersontwikkelingen werd besloten om `s morgens drie of vier potjes te varen, dan opruimen en daarna lunchen. Een goed besluit daar in de loop van de ochtend de wind aan begon te trekken.
Op het water verschenen zeven boten, waarvan vijf Randmeren, een Valk en een 16m2. Genoeg om een wedstrijd te varen. De baan was kort zodat er hard gewerkt moest worden en er snel doorgestart kon worden.
De 463 (Dennis Bos cs) voer met twee man, meestal met drie man, maar Simon, de derde man, liep met z’n vrouw op de steiger om het van de andere kant te bekijken. Of hij nu hoopte dat het niet zo goed zou gaan of hij Dennis het succes gunde weten we niet. In ieder geval ging het heel goed met de Black Jack. Ook Gwen de Vries en Marten Pothoven (781) zeilden verrassend van een kansloze laatste positie in een rak naar de tweede. Af en toe was er bij de boeien wat geroep om ruimte of bakboord, maar grensoverschrijdend? Nee.
Er werden vier wedstrijdjes gevaren en daarna naar de kant. Tijdens de prijsuitreiking heb ik het hete hangtaboe nog centraal besproken, maar in geen van de boten had een bemanningslid, Julie bij Paul Knoop, Peilé op het startschip zich onveilig of bedreigd gevoeld. Alleen Marten gaf aan dat hij het af en toe wat moeilijk had bij Gwen.
Een winterwedstrijd waarbij het heerlijk was om weer te varen en er binnen de Randmeerklasse, geen grensoverschrijdend gedrag is geconstateerd.
De uitslag:
(De Valk 500 was eerste en de 16m2 was 7)
De tussenstand
Chris ten Hoopen
Chris ten Hoopen
