Peter Potters voer mee met Nico Overbeeke in de Mi Dushi (RM 1926) bij de Sprintwedstrijden op zondag 19 september 2021 in Reeuwijk. Hieronder zijn verslag.

Dat je bij een eerste kennismaking met een nieuwe sport direct in de prijzen valt, dat kan natuurlijk niet, of toch wel?

“Ja hoor, tuurlijk mag je alleen komen kijken, ook als je (nog) geen trailer voor je boot hebt, maar waarom stap je niet gewoon bij mij aan boord?” Het waren de woorden van Nico, beter bekend als “1026”.

Dat ik niet wist wat een sprintwedstrijd was, dat gaf niet, dit was immers voor iedereen de eerste keer.

Ja ik heb een Randmeer, en ja we hebben wel eens een wedstrijdje gevaren op onze plas De Vlietlanden, maar ik wilde graag eens weten wat het inhield om echt wedstrijd te varen. Dat heb ik geweten!

Bij aankomst direct in een professionele polo gehesen, en de boot lag al klaar (luxe!)

Vooraf briefing op een zonnig terras met voor mij op dat moment nog alleen vreemden. In de meeste klassen worden al sprintwedstrijden gehouden, en nu is de RKO aan de beurt: een heel kort veld, maar vier boeien en een start/finish: maximale vaartijd, zo’n 15 minuten. Na de eerste boei kan al direct met spinaker gevaren worden.

Er wordt gestart met maar slechts vier of vijf boten tegelijk; in één flight komt elke Randmeer aan bod in drie starts. Om de drie minuten wordt gestart, dus de tweede groep heeft na slechts drie minuten zijn eerste signaal. Zo kan goed gekeken worden naar de resultaten van de eerder gestarte boten. Als alle boten binnen zijn begint de volgende flight: het korte rondje zit dus na negen minuten goed vol!

Nog voordat ik door had hoe de tuigage van de 1026 precies werkt, wordt er al gestart: we zijn de tweede groep, dus bij het zesde signaal moeten we los. Ok, het gaat hier niet om centimeters maar millimeters. En wat een snelheid! Voor een paar meter overstag en terug! Bootbalans komt op graden nauwkeurig, en gijpen met een spi: dat had ik nog nooit gedaan….

Na wat spannende momenten, veel fouten in mijn manoeuvres en lijnen in de knoop,  hebben we nog vóór de lunch al vijf flights gevaren, waarvan één gewonnen! De eer is gered.

Na de lunch heb ik de boot een beetje door, en vooral: begin ik die Nico een beetje te begrijpen: “Gewoon doen wat hij zegt” denk ik, en ja daarmee komen we een eind: vier van de vier middagwedstrijden winnen we, en mogen we tot mijn verbazing de eerste prijs in ontvangst nemen!

Wat smaakte dat overwinningsbiertje goed, en ja dat smaakt zeker naar meer: De sprintwedstrijden zijn echt een sensatie, en verdienen een plek in het NK! Dank Nico, om mijn ‘dagje kijken’ zo onvergetelijk te maken: ik geloof niet dat ik eerder in één dag zoveel geleerd heb…

Peter Potters

“1146”