De Sneekweek is een begrip. Al sinds 1934 wordt er ieder jaar gezeild, met uitzondering van een paar edities in oorlogsjaren en, recenter, door omstandigheden die we allemaal nog kennen. In 2025 stond alweer de 88e editie op het programma. Overdag werd er fel gestreden om de eer, en ’s avonds ging het om de sfeer. Zoals altijd leverde dat een week vol verhalen op.
Het verloop van de week
De start was er eentje met stevige wind. De dubbele achten van deze editie voorspelden weinig rust: het comité bereidde zich al snel voor op uitstel. Drie dagen achtereen kende de wedstrijden een vergelijkbaar verloop en dus ook voorspelbare uitslagen. Toch was het verre van saai. Iedere extra windvlaag, ieder overstagmoment leverde meters winst of verlies op. Zeilervaring en gogme maakten het verschil.
Nieuwe gezichten waren er ook, met onder andere stuurvrouwen Daphne (806) en Renske (885). Of Fiene de 627 stuurde is nog even de vraag. lag de stuurman onderdeks bij te komen of zich voor te bereiden. Alle familie boten, zoals er meer rondvaren in het veld. Meteen een vuurdoop, want de omstandigheden vroegen om sterke armen en eindeloos hangen. Geen admiraalzeilen, daarvoor moest er te hard gewerkt worden.
Black Jack herhaalt kunststukje
In de voor-de-windse rakken was het genieten. De Black Jack liet opnieuw zien waarom ze dit jaar veel voorin varen. Waar anderen de spie al binnenhaalden, lieten zij hem nog staan en liepen zo meters in of uit. Het leverde hen opnieuw een 1e plek dagprijs op. Niet minder kanp was de prestatie van old man Ben en mister Cage. De laatste paal werd hun mooie afsluiting. In het klassment was hun "leerling" Cindy hen net een plekje voor.
Verwaaid en gevierd
Dinsdag werd uiteindelijk een verwaaidag. De Randmeren mochten nog tot de lijn, maar daarna werd de vlag gehesen en de races uitgesteld tot woensdag. Gelukkig bood de dinsdagse RKO-borrel met aansluitend diner een waardig alternatief. De glazen werden rijkelijk gevuld door Vincet en Pter van de 19, en de sfeer zat er gelijk goed in.
Woensdag was het meteen vol aan de bak, met de vierde race én de Hardzeildag-race achter elkaar. De wind bleef stevig doorstaan, maar na deze dag waren de kaarten wel geschud. De rest van de week kon in iets rustiger tempo worden uitgevaren – voor zover je van rustig kunt spreken in deze omstandigheden.
Denk je al lezende wat genist te hebben, lees dan even verder. De eerste dagen was het voorin stuivertje wisselen tussen Mark en zijn familie (1027) en Douwe en famile (1101) Douwe kon na het vertrek van Jacco de strijd niet weer echt gaan om de borden. Servio (1157) groeide met dochters Eliza en Catharina steeds wat verder naar elkaar en naar de top toe. Nog even volhouden daar in de 1157!
MOB
Een Randmeer op zijn zij met veel wind is geen echt uniek gebeuren al bleef dit jaar een ieder staan en doorvaren. Daar voor in de plaats kwam de MOB, of wel zwemmen voor gevorderde. Gelukkig droeg iedereen een zwemvest zodat het hengelen naar de zwemmens geen al te lange bezigheid was. Het leverde de zwemmens in ieder geval het Sneekweek glas op.
Sfeer tot de laatste avond
Natuurlijk draaide het niet alleen om zeilen. De slotavond was er eentje om te onthouden, al kwam Sebastiaan wel erg laat boven water. Dankzij oplettende Randmeer-zeilers werd toch nog de laatste pont gehaald. Nieuw dit jaar was de maandagse bingo-avond, die de traditionele zaterdagse zeilersavond verving. Gezellig was het zeker, al wachtten de eilandgangers van het Randmeer vergeefs op de kampeerders van de RCN Potten. Volgend jaar vast weer samen!
Op naar 2026
Zo werd de 88e Sneekweek er een om in te lijsten: hard werken op het water, gezelligheid op de wal, en genoeg verhalen om de winter door te komen. En zoals altijd: na de Sneekweek is vóór de Sneekweek. Op naar editie 89!
Nico Overbeeke rp@rko.nl
