Afgelopen Pinksterweekend, 27/28 mei, werd de Goudse Zeilweek gehouden. Als nieuwe Randmeerzeiler en nieuw lid bij GWV Elfhoeven wil je dan mee zeilen. Bemanning zoeken en vinden is best lastig, zeker vakkundige bemanning. Gelukkig wilde mijn zeilmaat, Gejo Langejan, van de Nederlek Regatta, op zaterdag mee en een goede vriend, Ries de Redelijkheid, die ruim 30 jaar geleden een paar keer in een 470 heeft gezeild, wilde het hele weekend aansluiten.
Wij zijn dus geen doorgewinterde plassenzeilers. Wij zeilden, tot vorig jaar, veel op de Lek tussen Lekkerkerk en Krimpen aan de Lek in de Nederlek Regatta (een reeks zeilwedstrijden op de Lek, twee keer gewonnen). Een heel andere discipline, zoals te lezen in het jaarboek van 2022 van de Randmeer Klasse. Zelf heb ik met ons voormalige zeiljacht “RAP”, een Dufour 34 Performance wedstrijduitvoering, ook wel eens zeilwedstrijdjes gezeild, maar oké.

Ons doel: niet laatste worden

Goed gemutst zijn wij begonnen aan ons ‘avontuur’ op de plassen van Reeuwijk. Ons doel was niet laatste worden!Op vrijdag had ik de “Tof”, Randmeer 77, al te water gelaten en bijna geheel wedstrijdklaar gemaakt. De banenkaarten bestudeerd, de procedures gevraagd, het overvaren van de zeilboten naar de andere plas gevraagd, etcetera etcetera. Ook de startprocedures bekeken: wij hebben zelden zo’n drukke startlijn bij de Nederlek Regatta, omdat wij daar allemaal individueel starten vanwege de vele beroepsscheepvaart op de Lek. Al dat getoeter en die op en neer gaande vlaggetjes, om gek van te worden. Gejo Langejan, mijn zeilmaat tijdens de Nederlek Regatta en de beste starter van ons tweeën, startte dus tijdens de wedstrijden op zaterdag, op de ’s-Gravenbroekseplas. Daarna begon de zeilwedstrijd: boothandling, zoeken naar boeien en het in de gaten houden van de andere boten. Na vier wedstrijden op zaterdag stonden wij één na laatste. Ons doel tot nu toe was bereikt. Allemachtig wat is dit anders dan het zeilen op een stromende rivier, tot soms wel 1,5 tot 2 knopen stroom, met druk scheepvaartverkeer (soms varen ze driedik naast elkaar door de rivier, schepen tot 110 meterlang en 14 meter breed, die ook weer allerlei stromingen en windschiftingen veroorzaken), neertjes (tegenstromingen) zoeken, bomen langs het water, de dijk waar je achter en langs zeilt en gewoon heen en weer van ZW naar NO en terug. Spinaker bijna altijd aan de zelfde kant hijsen, geen gijpen met spi, etc.

Melkmeisje in plaats van Spinakeren

Zondag kon Gejo niet mee zeilen. Goed gemutst begonnen Ries en ik met z’n tweeën aan de wedstrijd op Elfhoeven. Na even een misverstand tijdens de start - er werd weer een pauze tussen de 16m2 en Randmeren ingelast, en wij hadden niet op de klassevlag gelet - zijn wij goed gestart. Wij kwamen aardig mee met de groep. Bij de bovenboei aangekomen wilden wij de spi hijsen, maar onervaren als Ries is, ging dat niet helemaal zoals wij dat wilden: teveel lijnen, vergeten de val vast te maken en de spiboom en spi aan de ‘verkeerde’ kant. Wij verspeelden veel tijd. Spi laten voor wat het was en gewoon, ouderwets, pal voor de wind grootzeil en genua uitbomen, een ‘melkmeisje’. Wij lagen nu wel heel ver achter onze rivaal, de RM 641. Maar zo voor de wind ging het best hard en door een paar goede aandewindse rakken, kwamen wij toch weer bij. Het laatste rak naar de finish was close sailing en helaas won de RM 641. Ook wel terecht want voor de één na laatste boei liepen wij uit ons roer, doordat de joystick klem kwam te zitten onder de dekrand. Wij hinderden de RM 641 dusdanig dat zij de boei ook nog maar net haalden.
De tweede zeilwedstrijd van zondagochtend verliep beter en het ‘melkmeisje’ deed prima dienst als vervanger van de spi. Door ook weer een paar gewaagde rakken tussen kleinere eilanden door. Ik zag de RM 1069 en, ik dacht, als RM 1026 dat kan doen, dan kan ik het ook….. , en zo haalde wij de achterblijvers weer aardig in. De tweede wedstrijd wonnen wij dan ook met overmacht van RM 641, zelfs RM 706 was niet ver meer weg. Die hadden wij op zaterdag al een keer verslagen, toen wij twee na laatste eindigden.

Toch een overwinningsgevoel

Na deze twee ochtendwedstrijden was mijn koppie vol. 5,5 jaar geleden heb ik een lichte tia gehad in mijn kleine hersenen en sindsdien ben ik gauw overprikkeld en verlies ik mijn overzicht en ‘organisatievermogen’. Ik krijg dan een beklemmend, misselijk, bijna angstig gevoel en weet ik dat ik moet stoppen. Wij hebben geluncht en daarna besloten niet meer verder te gaan. Terwijl de andere zeilers druk met hun startprocedure bezig waren, zaten wij heerlijk op het terras te kijken naar de vele mooie zeilboten en hun ‘gevecht’ op het water. Die 16m2 blijven toch wel heel mooi om te zien!

Na een broodje kroket en een ‘overwinningsbiertje’ (ik ‘win’ altijd als ik weer meegedaan heb aan een wedstrijd, maak niet uit welke sport) hebben wij rustig de “Tof” uit het water gehaald en terug op plek 14 gezet. Wij hebben zes zeilwedstrijden gevaren en als ik e.e.a. terugreken naar die zes wedstrijden, zijn wij uiteindelijk een na laatste geworden, ons doel bereikt. Maar er is werk aan de winkel. Sowieso wil ik het niet bepaald gladde onderwaterschip van de “Tof” aanpakken, en onze zeilhandling verdient aandacht. Daarnaast meer ervaring op doen met het zeilen op de plas en gewoon genieten van de gezelligheid van GWV Elfhoeven.

Goudse zeilweekorganisatie, bedankt voor de twee mooie zeildagen en tot gauw weer op het water.

Hans van Gent
RM 77, “Tof”